Rozdział 39 - Dwór Królewski (2)
Tłumacz: Seft-chan
Wu Wang poczuł, jak wszystkie włosy jeżą mu się na plecach, gdy niewidzialna presja nagromadziła się na nim pod spojrzeniem Lin Wanga. Po raz pierwszy w życiu czuł się tak zagrożony. Żyje od ponad sześćdziesięciu lat i w tym okresie wzbudzające podziw imię Lin Wanga rozbrzmiewało daleko poza granicami stanu Qi. Z pewnością poczuł właśnie powód z pierwszej ręki.
Mimowolnie przełknął ślinę, próbując uspokoić własne nerwy.
– Sprawy dotyczące mojego Pałacu Lin nie dotyczą cię. Nie kłopocz się, aby martwić się tym. – widząc, jak okoliczni ministrowie śmieją się nerwowo, w końcu wycofał całą żądzę krwi i uwolnił ciśnienie.
– Cóż, martwiłem się o sprawy naszego królestwa. – po tym, jak Jun Xian wycofał całą swoją żądzę krwi, Wu Wang wywnioskował jedną rzecz – Jun Xian stał się tygrysem bez zębów.
Teraz gdy jest stary, stracił dawną odwagę i nie odważył się działać zbyt bezczelnie.
– Och, słyszałem, że Mała Panienka nie wychodziła z Pałacu Lin od dłuższego czasu? Wciąż jest młoda. Nawet jeśli ona i nasz Xuan Fei nie są sobie przeznaczeni, nie musi być taka smutna. Powinna wyjść i zaczerpnąć świeżego powietrza. To nie jest dobre dla takiej młodej dziewczyny, jak ona, siedzieć cały dzień w domu! – myśląc, że Jun Xian nie był już dzikim tygrysem z przeszłości, Wu Wang nadal kpił z Jun Wu Xie po rozmowie o Jun Qing.
Jun Xian spojrzał na Wu Wanga.
Wu Wang uśmiechnął się i powiedział.
– W przyszłym miesiącu są urodziny Księcia Koronnego, a Jego Królewska Mość zostawił mi organizację uroczystości urodzinowych. Ponieważ twoja Wu Xie nie była tak długo poza domem, pozwól jej dołączyć do tej uroczystości, aby podnieść ją na duchu. Jego Królewska Mość powiedział również, że źle się czuje w związku z tym, co stało się z zaręczynami i specjalnie wystosował zaproszenie do waszego Wu Xie.
– W porządku. – Jun Xian nie chciał już marnować swojego cennego czasu z tymi staruszkami, podwijając rękawy i odchodząc.
Wu Wang roześmiał się radośnie, obserwując wycofujące się plecy „pokonanego” Jun Xiana.
– Nadal zachowuje się tak arogancko? Czy nadal myśli, że jest Lin Wangiem z przeszłości? – Wu Wang pogardzał, przybierając swój charakterystyczny uśmiech na tłustej twarzy, podczas gdy inni ministrowie śmiali się razem z nim.
– Lin Wang nie jest w stanie zaakceptować twardej rzeczywistości, a jego głowa wciąż żyje w chmurach. Ten Jun Qing nie jest w stanie żyć dłużej, a po jego odejściu Pałac Lin pozostaje tylko z tym śmieciem. Zobaczmy, jak długo wytrzyma Jadeitowa Armia Lin. – inny minister szydził z uśmiechem.
– Hm, nadal uważa się za Wielkiego Generała dowodzącego całą armią, ale wszystko, co osiągnął to utrata dwóch synów. – Wu Wang i pozostali ministrowie kontynuowali przekomarzanie się.
Żaden z nich nie zauważył, że kiedy Jun Xian odwrócił się do nich plecami, w jego oczach pojawił się błysk i odszedł. Jego „pokonana postawa” straciła dawne wrażenie i szedł energicznie. Nie różnił się od tego, kiedy dowodził całą armią, powracając do tego samego bohatera, który stworzył dzisiejsze Królestwo Qi.
Kiedy wszedł na dziedziniec Jun Wu Xie, poczuł znajomy zapach ziół.
Jun Wu Xie trzymała dwa słoiczki ziołowych mikstur, kiedy powoli wychodząc z pokoju medycznego, zobaczyła Jun Xian.
– Dziadku. – zawołała delikatnie, gdy powitał ją ciepłym uśmiechem i skinieniem głowy.
– Nadal się nimi bawisz? Nie nudzi ci się ciągłe siedzenie w domu? W przyszłym miesiącu Książę Koronny będzie obchodził swoje urodziny, zabiorę cię ze sobą. – posłał jej kochający uśmiech.
– Dobrze. – nie zastanawiała się w swojej odpowiedzi.
Jun Xian uśmiechnął się i poklepał ją po ramieniu, po czym bez słowa wrócił do swojego pokoju.
Jun Wu Xie stała, jak wrośnięta w ziemię, obserwując jego znikające plecy. Dopiero gdy jego widok nie był już widoczny, kontynuowała swoją drogę do pokoju Jun Qinga.
– Miau. – mały czarny kot figlarnie ocierał się o łydkę Jun Wu Xie podczas spaceru.
[Wyraz twarzy dziadka był trochę dziwny.]
– Mmm. – Jun Wu Xie też to zauważyła.
– Miau.
[Czy ma to związek z urodzinami Księcia Koronnego?]
Mimowolnie przełknął ślinę, próbując uspokoić własne nerwy.
– Sprawy dotyczące mojego Pałacu Lin nie dotyczą cię. Nie kłopocz się, aby martwić się tym. – widząc, jak okoliczni ministrowie śmieją się nerwowo, w końcu wycofał całą żądzę krwi i uwolnił ciśnienie.
– Cóż, martwiłem się o sprawy naszego królestwa. – po tym, jak Jun Xian wycofał całą swoją żądzę krwi, Wu Wang wywnioskował jedną rzecz – Jun Xian stał się tygrysem bez zębów.
Teraz gdy jest stary, stracił dawną odwagę i nie odważył się działać zbyt bezczelnie.
– Och, słyszałem, że Mała Panienka nie wychodziła z Pałacu Lin od dłuższego czasu? Wciąż jest młoda. Nawet jeśli ona i nasz Xuan Fei nie są sobie przeznaczeni, nie musi być taka smutna. Powinna wyjść i zaczerpnąć świeżego powietrza. To nie jest dobre dla takiej młodej dziewczyny, jak ona, siedzieć cały dzień w domu! – myśląc, że Jun Xian nie był już dzikim tygrysem z przeszłości, Wu Wang nadal kpił z Jun Wu Xie po rozmowie o Jun Qing.
Jun Xian spojrzał na Wu Wanga.
Wu Wang uśmiechnął się i powiedział.
– W przyszłym miesiącu są urodziny Księcia Koronnego, a Jego Królewska Mość zostawił mi organizację uroczystości urodzinowych. Ponieważ twoja Wu Xie nie była tak długo poza domem, pozwól jej dołączyć do tej uroczystości, aby podnieść ją na duchu. Jego Królewska Mość powiedział również, że źle się czuje w związku z tym, co stało się z zaręczynami i specjalnie wystosował zaproszenie do waszego Wu Xie.
– W porządku. – Jun Xian nie chciał już marnować swojego cennego czasu z tymi staruszkami, podwijając rękawy i odchodząc.
Wu Wang roześmiał się radośnie, obserwując wycofujące się plecy „pokonanego” Jun Xiana.
– Nadal zachowuje się tak arogancko? Czy nadal myśli, że jest Lin Wangiem z przeszłości? – Wu Wang pogardzał, przybierając swój charakterystyczny uśmiech na tłustej twarzy, podczas gdy inni ministrowie śmiali się razem z nim.
– Lin Wang nie jest w stanie zaakceptować twardej rzeczywistości, a jego głowa wciąż żyje w chmurach. Ten Jun Qing nie jest w stanie żyć dłużej, a po jego odejściu Pałac Lin pozostaje tylko z tym śmieciem. Zobaczmy, jak długo wytrzyma Jadeitowa Armia Lin. – inny minister szydził z uśmiechem.
– Hm, nadal uważa się za Wielkiego Generała dowodzącego całą armią, ale wszystko, co osiągnął to utrata dwóch synów. – Wu Wang i pozostali ministrowie kontynuowali przekomarzanie się.
Żaden z nich nie zauważył, że kiedy Jun Xian odwrócił się do nich plecami, w jego oczach pojawił się błysk i odszedł. Jego „pokonana postawa” straciła dawne wrażenie i szedł energicznie. Nie różnił się od tego, kiedy dowodził całą armią, powracając do tego samego bohatera, który stworzył dzisiejsze Królestwo Qi.
Kiedy wszedł na dziedziniec Jun Wu Xie, poczuł znajomy zapach ziół.
Jun Wu Xie trzymała dwa słoiczki ziołowych mikstur, kiedy powoli wychodząc z pokoju medycznego, zobaczyła Jun Xian.
– Dziadku. – zawołała delikatnie, gdy powitał ją ciepłym uśmiechem i skinieniem głowy.
– Nadal się nimi bawisz? Nie nudzi ci się ciągłe siedzenie w domu? W przyszłym miesiącu Książę Koronny będzie obchodził swoje urodziny, zabiorę cię ze sobą. – posłał jej kochający uśmiech.
– Dobrze. – nie zastanawiała się w swojej odpowiedzi.
Jun Xian uśmiechnął się i poklepał ją po ramieniu, po czym bez słowa wrócił do swojego pokoju.
Jun Wu Xie stała, jak wrośnięta w ziemię, obserwując jego znikające plecy. Dopiero gdy jego widok nie był już widoczny, kontynuowała swoją drogę do pokoju Jun Qinga.
– Miau. – mały czarny kot figlarnie ocierał się o łydkę Jun Wu Xie podczas spaceru.
[Wyraz twarzy dziadka był trochę dziwny.]
– Mmm. – Jun Wu Xie też to zauważyła.
– Miau.
[Czy ma to związek z urodzinami Księcia Koronnego?]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz