Soul Land - Rozdział 6.2

Rozdział 6.2 - Xiao Wu, Wu jak taniec (2) 

Tłumacz: Seft-chan

Obecna sytuacja wydawałaby się niezwykle dziwna. Dwie nogi Xiao Wu tak naprawdę owinęły się wokół szyi Tang Sana, opierając się na jego ramionach, a górna część jej ciała była wygięta do tyłu, z obiema dłońmi opartymi na podłodze. Obie miękkie nogi działały, jak sprężyny, w rzeczywistości wykręcając szyję Tang Sana i powodując jego przewrócenie się do tyłu.

Na szczęście Xiao Wu była młoda i teraz nosiła spodnie. Jeśli zostaną zastąpiona spódnicą, to prawdopodobnie…

Tang San nie miał doświadczenia w walce z dziewczynami. Właśnie teraz, gdy pierwsza noga Xiao Wu owinęła się wokół jego szyi, mógł oczywiście nieco zareagować, ale z powodu uniesienia nogi dół nogawki w naturalny sposób nieco się podwinął, a dolna część nogi przylegająca blisko szyi była już naga. Delikatna skóra łydki dziewczyny niczym satyna spowodowała, że uczucia Tang Sana na chwilę się zmieniły, a jego reakcja była o pół uderzenia za wolna.

Gdy obie ręce Xiao Wu odbiły się od podłogi, obie nogi jednocześnie nabrały siły, a Tang San zbyt późno przypomniał sobie o ciężarze na swoich ramionach. W końcu szyja człowieka była słaba, a on znowu był tylko dzieckiem. Nawet znosząc zręczne obciążenie przez krótki czas, bardzo łatwo było zranić szyję. Mógł jedynie pozwolić Xiao Wu sprowadzić swoje ciało na podłogę.

Tang San odkrył, że technika Xiao Wu polegająca na użyciu obu nóg z użyciem siły i rąk napierających na ziemię, uwolniła całą jej siłę efektywnie. Nieoczekiwanie było to trochę podobne do metody uderzania młotkiem emitującej siłę w dolnej części nogi, której nauczał go ojciec.

Upadając twarzą do ziemi, oczywiście nie mógł odnieść obrażeń, ponieważ siła fizyczna Xiao Wu z pewnością nie była wielka, a Tang San miał również umiejętność Tajemniczego Nieba, aby chronić swoje ciało.

Gdy Tang San upadał, Xiao Wu już zwinnie stała na podłodze. Odwracając się i lekko uśmiechając, spojrzała na niego.

Tang San podnosił się na nogi. Podobnie jak Wang Sheng, dla niego porażka była porażką; nieostrożność nie była usprawiedliwieniem. Wiedział, że kiedy Xiao Wu złapała go i rzuciła, była już pobłażliwa. W przeciwnym razie splątanie obu jej nóg wokół jego szyi nie skończyłoby się zwykłym upadkiem.

To był wciąż pierwszy raz, kiedy Tang San zetknął się z tego rodzaju techniką. Jego zdaniem sztuki walki w jego pierwotnym świecie nie wyglądały podobnie. Jednak tego rodzaju technika była również bardzo niebezpieczna; jeśli w tamtym momencie jego reakcja była nieco szybsza, to z tak bliskiej odległości zaatakowanie ciała Xiao Wu nie wydawało się wcale trudne.

– Przegrałem. Czy możesz mi powiedzieć, jakiej umiejętności właśnie użyłaś?

Twarz Tang Sana była lekko czerwona. W głębi serca myślał, że jego czas jako szefa pokoju nr 7 był prawdopodobnie najkrótszy.

– Nazywam to zdolnością miękkości. Mistrzowskie wykorzystanie gibkości i rozciągliwości ciała. – Xiao Wu powiedziała z ujmującym uśmiechem.

Do tej pory uczniowie akademika, a szczególnie Wang Sheng, przyglądali się temu z otwartymi ustami. Tang San, który go pokonał, już wywołał w nim fantastyczne uczucie, a teraz Tang San został pokonany jednym uderzeniem tej pięknej, małej dziewczynki. Jego oczy były szeroko otwarte już dawno temu. W głębi serca myślał. *Dlaczego tegoroczni nowi, pracujący uczniowie byli tacy zaciekli?*

– Zgodnie z regulaminem akademika pokonałaś mnie, więc odtąd jesteś seniorką pokoju tego akademika, a także szefową tej grupy osób. – powiedział Tang San, który początkowo nie miał pojęcia o stanowisku szefa akademika.

W oczach Xiao Wu pojawił się cień miłego zaskoczenia, niezbyt dużego, oraz kwitnąca radość.

– Szefowa? To wydaje się bardzo interesujące. Dobrze. Odtąd jestem waszą szefową. Zostanie pracującym uczniem wydaje się bardzo dobrą rzeczą.

Xiao Wu wybrała łóżko obok Tang Sana, podniosła swoją paczkę i mundurek szkolny, po czym położyła je na nim.

– W takim razie kto z was przedstawi mi sytuację w naszej akademii?

Xiao Wu spojrzała na wszystkich, którzy nie powiedzieli ani słowa w odpowiedzi.

W tej chwili ci uczniowie po prostu powoli otrząsali się z szoku, kiedy Xiao Wu rzuciła Tang Sanem tak niezwykle zwinnie, że ich serca napełniły się strachem.

Wang Sheng wciąż stał.

– My, pracujący uczniowie, jesteśmy tak naprawdę odpowiedzialni za sprzątanie akademii, nasz nauczyciel jest odpowiedzialny za organizowanie konkretnych prac. W sumie akademia składa się z sześciu klas, każda klasa ma swoje zajęcia. Ty, szefowo i Tang San, jesteście nowo przybyli i powinniście być uczniami pierwszej klasy. Reszta z nas to co najmniej trzecioklasiści, ja w tym roku zostałem szóstoklasistą. W akademii codziennie rano uczęszczamy na zajęcia, a po południu kultywujemy indywidualnie. Rano są zazwyczaj dwie lekcje, jedna z wiedzy kultury, druga z wiedzy o duchach. My, pracujący uczniowie, w większości pracujemy popołudniami, zarabiając w ten sposób na posiłki.

Wang Sheng przedstawił pozostałych uczniów w prosty sposób. Wśród tych pracujących uczniów najlepszego wrodzonego ducha miał Wang Sheng; nie tylko był to duch bestii, ale także pod względem skuteczności bojowej był nadal najsilniejszym królem zwierząt. Jego moc duchowa była już na 9 poziomie, kiedy ponownie wzrośnie ranga, mógł po ukończeniu akademii dołączyć do grupy, która polowała i zabijała duchowe bestie, zdobywając w ten sposób duchowy pierścień i podwyższając swój tytuł.

Słuchając, dopóki Wang Sheng nie skończył mówić, Xiao Wu rzuciła Tang Sanowi spojrzenie i powiedziała.

– Tang San, jaki jest twój poziom mocy duchowej? Właśnie teraz wyczułam, że twoja siła jest bardzo potężna.

Tang San nie ukrywał tego, wszak na pozór jego duch był niczym nieprzydatną niebiesko-srebrną trawą.

– Mam wrodzoną pełną moc duchową. Dlatego moja moc jest stosunkowo silna.

– Wrodzona pełna moc duchowa?

Uczniowie natychmiast zaczęli płakać.

Serce Wang Shenga w końcu osiągnęło równowagę. Ponieważ moc duchowa Tang Sana była silniejsza od jego, pokonanie go również przebiegło tak, jak powinno. Ponieważ nie wszyscy mieli warunki do założenia pierścienia duchowego, decydujący wpływ miała moc duchowa. Nic dziwnego, że jego siła mogła być większa, niż jego. Serce Wang Shenga miało czystą pewność siebie i w głębi serca myślał, że skoro jego duch był tygrysem bojowym, po tym jak on i Tang San w równym stopniu zdobyli duchowy pierścień i uzyskali tytuł mistrza duchów, jego niebiesko-srebrna trawa z pewnością nie będzie równa jego tygrysowi wojennemu.

Xiao Wu zamrugała, mamrocząc jakieś zdanie.

W tym momencie z zewnątrz wszedł 30-letni nauczyciel.

– Przybyli nowi uczniowie? Wstańcie na chwilę.

Tang San i Xiao Wu jednocześnie wstali z łóżek.

Nauczyciel ten miał zwyczajny wygląd, jasnozielone włosy i ręce niosące pościel.

– Gdzie jest Tang San?

Tang San pospiesznie wystąpił naprzód.

– Jestem Mo Hen, możesz mówić do mnie nauczycielu Mo. Tang San, ta pościel to prezent od Wielkiego Mistrza. – powiedział nauczyciel.

Tang San wziął pościel. Chociaż kołdra była cudowna, do nozdrzy dotarł wyraźny i świeży zapach; nieoczekiwanie wszystko było zupełnie nowe. W środku nadal znajdowała się poduszka. Najwyraźniej Wielki Mistrz już pomyślał, żeby mu pomóc.