Soul Land - Rozdział 6.3

Rozdział 6.3 - Xiao Wu, Wu jak taniec (3)

Tłumacz: gerasik1999

Korekta: Seft-chan

 

– Tang San, Xiao Wu, jako pierwszoroczni waszym zadaniem będzie zamiatanie ogrodu na południe od pola treningowego. Każdego dnia dostaniecie 10 duchowych miedziaków, ale pamiętajcie, musicie sprzątać codziennie. Zwłaszcza śmieci muszą być odpowiednio posortowane i uporządkowane; w przeciwnym razie wasza zapłata zostanie zmniejszona. Jeśli będziecie się źle zachowywać, akademia może was wydalić. Zrozumieliście wszystko? – powiedział Mo Hen.

Tang San i Xiao Wu skinęli głowami jednocześnie, pokazując, że zrozumieli.

Mo Hen kontynuował.

– Jutro jest ceremonia otwarcia, potem zaczynają się normalne zajęcia. Zajęcia pierwszorocznych odbywają się na drugim piętrze głównego budynku, więc musicie punktualnie iść na zajęcia. Zaczynając od kolejnego dnia, zaczniecie pracę. Mogą odbywać się niezapowiedziane kontrole. Cóż, najpierw odpocznijcie. Wang Sheng jesteś najstarszy, więc opowiedz im o zasadach.

Trzymając pościel przy piersi, Tang San poczuł ciepło w sercu, mimowolnie przypomniał sobie nieco sztywną twarz Wielkiego Mistrza.

– Pościel? To pewien problem.

Xiao Wu spoglądała na pościel w rękach Tang Sana, w jej oczach widać było cień zażenowania.

Pracujący uczniowie pochodzą z biedniejszych części społeczeństwa, ale są bardziej czuli na takie rzeczy, kilka mądrzejszych dzieci krzyknęło natychmiast.

– Szefowo, na razie używaj mojego materaca, położę połowę pierzyny na środek.

– Możesz użyć mojego materaca, kupiłem taki wykładany bawełną, której mogę użyć. – kolejny zaproponował.

Xiao Wu spojrzała na pościele innych uczniów. Mimo że nie można było stwierdzić, w jakim stopniu były brudne, ale w większości były zniszczone, postrzępione lub zużyte. Marszcząc brwi, powiedziała.

– Lepiej nie nazywajcie mnie szefową, mam wrażenie, że nazywacie mnie starą.

– Tak tu robimy, takie są zasady. – powiedział Wang Sheng.

– Skoro jestem szefową, moje słowo powinno być zasadą. A więc będzie tak: Możecie nazywać mnie siostrą Xiao Wu. – odparła Xiao Wu.

Gdy skończyła mówić, jej wzrok wreszcie padł na pościel w rękach Tang Sana.

– Tang San, możemy chwilę porozmawiać?

Tang San chwilę był zaskoczony. Wiedział, że Xiao Wu ma oko na jego pościel. Tang San nigdy nie był chciwy, ale to był prezent od jego mistrza. W sercu nie chciał się z nią rozstawać. Ale Xiao Wu była dziewczyną.

– Porozmawiać o czym?

– Widzę, że twoja pościel jest dość duża, dwie osoby nie zajmą dużo miejsca. Tak będzie dobrze. Jeśli złączymy łóżka, to czy nie będziemy mogli korzystać z niej razem? – zapytała Xiao Wu.

– Ech?

Używać razem? Tang San spojrzał na Xiao Wu, miał mentalność 6-latka. Mimo że on i Xiao Wu byli bardzo mali, jeśli chodziło o spanie razem…

– Kobieta i mężczyzna śpiący razem bez więzów krwi, to niedobre.

– Co jest niedobre? Mnie to nie przeszkadza, boisz się? Boisz się, że cię zgwałcę, mm? – Xiao Wu odparła z prychnięciem.

– Ech…

Wszyscy powtarzają, że dziewczyny dojrzewają wcześniej, ale ta przed nim miała dopiero 6 lat.

Tang San zdusił słowa, które miał wypowiedzieć, a inni patrzyli na nich zazdrośnie, jak na dobre show. Wszyscy uśmiechali się wymownie, ale nikt nic nie powiedział.

– Ech? Co za ech? Pospiesz się i przyciągnij łóżka, czy nie masz niezwykłej siły? – Xiao Wu powiedziała dość niecierpliwa.

Tang San podświadomie przyciągnął swoje łóżko do łóżka Xiao Wu. Xiao Wu wzięła pościel z jego rąk i rozłożyła ją. Ta pościel była dla dorosłego i rzeczywiście była duża. Mimo że nie obejmowała całej powierzchni dwóch łóżek, zajmowała więcej, niż 70%.

Xiao Wu rozłożyła swój płócienny worek na miejscu, gdzie dwa łóżka były złączone.

– Ty także połóż tu swój worek, to granica. Nie przekraczaj jej albo będę niemiła.

Widząc, że Xiao Wu ustala granice, Tang San poczuł ulgę. Szybko rozłożył swój worek tak, jak ona. Xiao Wu przykryła je pierzyną, przez co stały się niczym jedno duże łóżko oczywiście przedzielone granicą.

– Powinniśmy zjeść. Siostro Xiao Wu, Tang San, chodźcie. – powiedział Wang Shen.

Słysząc o jedzeniu, Xiao Wu natychmiast podskoczyła i powiedziała z ekscytacją.

– Co jest dobrego do jedzenia?

Wang Sheng i reszta spojrzeli po sobie i odparli z wymuszonymi uśmiechami.

– Co dobrego mogą jeść pracujący uczniowie? Na stołówce możemy jeść tylko taniości.

Tang San pokręcił głową.

– Wy idźcie, ja nie idę.

Jego dom był siedliskiem biedy, gdy pieniądze były przepijane przez Tang Hao. Więc by nie umrzeć z głodu, przygotował racje. Jego proste twarde suchary, które napełniały brzuch były w sam raz. Pojutrze zacznie pracować.

Patrząc na łaty na jego ubraniach, Wang Sheng zrozumiał przekaz i nie zamierzał go zmuszać.

– Chodźmy więc, siostro Xiao Wu.

Ekscytacja na twarzy siostry Xiao Wu natychmiast zniknęła.

– Musicie wydawać pieniądze, by jeść? Jakie to ilości duchowych monet?

Gdyby nie jej niezwykła siła, Wang Sheng pewnie by zaklął. Czy trzeba wspominać o tym, że jedzenie kosztuje? Kto dałby coś za darmo. Widział jednak, że ta nowa szefowa była podobnie, jak Tang San całkowicie spłukana z pieniędzy.

– Nieważne. Na te dwa dni wezmę na siebie wasze wydatki na jedzenie. Tang San, wszyscy tutaj są towarzyszami z jednego pokoju, chodźmy. W najgorszym razie, dopóki nie zarobicie, poproście mnie ponownie. – powiedział bohatersko Wang Sheng.

Tang San przez chwilę się wahał, ale ostatecznie zgodził się. Od początku nie miał zielonego pojęcia o pieniądzach, a Wang Sheng był bardzo zadowolony. Xiao Wu tym bardziej, natychmiast się uśmiechnęła, patrząc znacząco na Wang Shenga. Jednak pamiętając o jej zdolności, Wang Sheng trzymał do niej dystans. Wcześniej gdy rzuciła Tang Sanem, też się uśmiechała. Kto wie, może gdy za bardzo się podekscytuje, na niego też się rzuci.

Wliczając Tang Sana i Xiao Wu, grupa 11 osób wyszła z pokoju siódmego, idąc na stołówkę pod przewodnictwem Wang Shenga. Stołówka była w głównym budynku i trzeba przejść całe pole treningowe, by się tam dostać.

Teraz tamto miejsce było już bardzo żywe, widać było wielu uczniów w mundurkach kierujących się do głównego budynku, ewidentnie też szli jeść.

Stołówka akademii w Nuoding była bardzo duża, na tyle duża, by pomieścić sześć roczników i nauczycieli. Łącznie więcej, niż 300 miejsc. Teraz tłum już ustawiał się przy okienku do wydawania. Stołówka miała dwa piętra i samo pierwsze piętro miało już 300 miejsc.