Rozdział 61 - Bankiet (3)
Tłumacz: Seft-chan
Młodzieniec siedzący obok Cesarza był przystojny i miał podobne rysy do Mo Xuan Feia, jednak wyglądał na bardziej nieskrępowanego. Kiedy Cesarz z nim rozmawiał, jego czoło było zmarszczone. Ubrany był w srebrny brokat z jedwabiu, jednak na tę okazję był ubrany dość swobodnie w porównaniu do wszystkich jego gości, z wystającą wewnętrzną, śnieżnobiałą szatą. Siedział bezczynnie z kieliszkiem wina w dłoni.
Chociaż uczta jeszcze się nie zaczęła, wypił już sporo. Jego oczy wydawały się być odurzone, ale wciąż było w nich coś ostrego.
Na pierwszy rzut oka Jun Wu Xie czuła, że coś jest nie tak z Księciem Koronnym, ale nic nie powiedziała i dalej cicho siedziała na swoim miejscu.
Po drugiej stronie Cesarza siedział Drugi Książę, Mo Xuan Fei, ze swoją piękną towarzyszką, Bai Yun Xian. Złota para była uśmiechnięta i wesoła, a ich śmiech dodawał świątecznego nastroju.
Patrząc z sali, kontrast między Księciem Koronnym, a Drugim Księciem był widoczny.
Piękny znak przedstawiony przez nadwornych muzykantów zaprosił Cesarza do wzniesienia toastu. Mo Xuan Fei wyprostował się i wygłosił przemówienie gratulacyjne dla swojego brata oraz wyraził wdzięczność za obecność wszystkich i podarunki.
Główny bohater dzisiejszego wieczoru, Książę Koronny Mo Qian Yuan, przez cały czas milczał, siedząc w swoim kącie i popijając wino.
– Qian Yuan, dzisiaj są twoje urodziny. Kiedy dopiero co się urodziłeś, ty i twoja mama byliście w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Na szczęście Jun Gu uratował was oboje! Dzisiaj Lin Wang, Jun Qing i Jun Wu Xie są obecni. Może skorzystasz z okazji i wzniesiesz za nich toast. – Cesarz uśmiechnął się i powiedział do milczącego Mo Qian Yuana.
Mo Qian Yuan zmarszczył brwi głębiej, zastanawiając się przez chwilę, zanim wziął swój kieliszek z winem i wstał, próbując się ustabilizować. Wydawał się być trochę pijany, gdy się zachwiał.
Wielu ministrów potajemnie pokręciło głowami. Ludzie naprawdę nie byli optymistyczni, co do tego przyszłego króla, gdy wewnętrznie go osądzali.
Mo Qian Yuan wyciągnął swój kieliszek.
– Dziękuję Pałacowi Lin za łaskę. – nie czekając na odpowiedź, jednym łykiem opróżnił cały kieliszek wina.
Jego działania były tak zuchwałe i nagłe, że stracił równowagę i runął w stronę stołu.
Jun Xian pomógł Księciu Koronnemu wstać, gdy silny zapach alkoholu zaatakował jego nos. Nie mógł się powstrzymać od cichego westchnienia.
– Przepraszam. – Mo Qian Yuan wyprostował się, zmarszczył brwi i stuknął w swoją głowę z roztargnieniem, mamrocząc jeszcze kilka słów i wrócił na swoje miejsce.
Jun Wu Xie spojrzała na niego, a jej głębokie oczy zabłysły.
– Miau. – z jej rękawów wydobywało się słabe miauczenie.
Przed wejściem na bankiet mały czarny kot schował się w jej obszernych rękawach. Na szczęście był bardzo mały i pozostał niezauważony.
[Pani, ten człowiek ma w sobie coś wstrętnego!]
Mały czarny kot miał niezwykły zmysł węchu i wyczuwając silny zapach alkoholu od Księcia Koronnego, wywęszył wraz z nim coś złego.
– Mhm. – Jun Wu Xie siedziała tam bez ruchu.
Powodem, dla którego ona sama miała bardzo wrażliwy nos, był głównie związek jej duszy z małym czarnym kotem. W jej poprzednim świecie ten czyn był wynikiem radykalnych eksperymentów tej osoby i sprawił, że kilka razy wzmocniła swój zmysł węchu. Chociaż to było nic w porównaniu z tym, co potrafił mały czarny kot, to i tak był o wiele bardziej wrażliwy, niż u zwykłego człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz